Doğum çok önemli. İnsanların hepsi, yani adamlar da bir kez doğurmalı bence. Penguenlerin hayatını anlatan belgesel gibi bir film gördüm.Penguen anne ve baba sevişti ve aşklarının yumurtasını anne ayağının üstünde karlara değdirmeden,karnının sıcacık tüyleri ile örterek taşıdı. Ama kısa bir süre için değil,aylarca taşıdı.Sonra yoruldu ve acıktı. Babaya aktardı yumurtayı ve üç ay sürecek olan yiyecek bulma yolculuğuna çıktı.Baba yumurtayı ayağının üstüne ve tüylerinin altına aldı. “Bana ne anne yumurtladı bunu, ne yaparsa yapsın” demedi.Bu arada sadece o anne değil, tüm anneler gitti. Baba kırmadan,incitmeden ve sakınarak taşıdı çocukcuğunun çıkacağı yumurtayı Ama o da ne,daha anneler gelmeden çıktı bebekler yumurtadan ve açlar. Nasıl açlar anlatılır gibi değil. Sanki yumurtadan çıkmamışlar da kıtlıktan çıkmışlar. Babalar,gırtlaklarındaki son nafakayı çocuklarına verdiler ve anneler gelene kadar dayanmalarını söylediler. Bu sırada anneleri görüyoruz;avlanıp balık yiyorlar ama arada köpek balıklarının saldırıları da oluyor ve ne yazık ki bazı anneler köpek balıklarına yem oluyorlar.Aylar sonra,anneler karınları tok ve çocukları için de dolu olan mideleri ile çıkageliyorlar. Bu kez babalar gidiyor yaşamak için yemek bulmaya. Aradan gene aylar geçiyor.Gene aynı maceralar yaşanıyor ve anneler gırtlaklarını açarak çocuklarını besliyorlar.Babalar döndükleri zaman müthiş bir patırtı kopuyor. Hepsi anne-baba-çocuk- avaz avaz bağırarak birbirlerini arıyorlar. Bize göre tüm penguenler birbirlerine benziyorlar ama onlar için öyle değil. Kendi eşlerini ve çocuklarını buluyorlar. Kavuşuyorlar. Çocuklar annelerinin ve babalarının tam arasına giriyorlar mutlu-mutlu.Çünkü anneler, babalar ve çocuklar birbirlerinin sıcaklıklarını biliyorlar.

Çocuğun sağlıklı büyümesi için salt anneye değil, o evin içinde babaya da ihtiyaç var. Ama ille de anne…..Annesi olmayan çocuk, hem annesi hem de babası yemek bulmaya gitmiş penguen gibi oluyor. Buzların üzerinde kalakalıyor. Kimin geleceği ve gelenin onu besleyip beslemeyeceği meçhul. Kime güvenecek ve kimin ayaklarının üzerine oturup,koltuğunun altına girecek? İşte asıl üşüme o zaman başlıyor. Çocuklar soğukta kaldıkları için değil, sevgisiz kaldıkları zaman üşüyorlar.

Mayıs ayı içinde anneler günü var. Ben özel günleri sevmem. Özel günlerde sizin için özel olanlardan yoksun olabilirsiniz. Ama siz,bu ay içindeki anneler gününde, annenize bir demet çiçek uzatırken, yanınızda olduğu için onun kıymetini bilin ve ona sıkıca sarılın. Annenize sıkıca sarılırken, annesinden veya çocuğundan ayrı günler geçirenleri ve üşüyenleri de hatırlayın olur mu?