Çocuk odaları,daha çocuklarımız olmadan,onlar doğmadan hazırlanan odalar.Anne ve babanın düşüncesi, çocuğun orada yatıyor ve yaşıyor olması.Kısacası çocuk doğmadan önce karar ve niyet bu yönde. Bunun için markalar var. Yani çocuk odalarının markaları var.Çocuk odaları nasıl olacak? Işık nereden gelecek?Yatak nereye konacak. Doğacak olan çocuk kız mı yoksa erkek mi? Bu cinsiyet meselesi adeta memleket meselesi. Erkekse yatak nasıl olsun?Araba gibi mi? Yoksa yat gibi mi? Kızsa nasıl olmalı? Etrafı tül ile mi kaplanmalı? Bir prenses yatağı mı olmalı?

Odasındaki dolaplar nasıl olmalı?Geniiiş…Rahaaattt….Elbiseleri ile dolu dolu..

Alt değiştirme yeri de olmalı. Sonra oraya çalışma masası konabilir sanki.

Oda renkleri,ışığı ve mobilyası ile hazır olduğu için de çocuk buna dayanamaz ve doğar.

Doğunca da kendisi doğmadan çok önce bin bir emek ve para ile hazırlanmış olan odaya yatırılmaz. Ya nereye yatırılır? Anne ve babanın odasına ki anne ve babanın mutlulukları ve aşkları çocuk üzerinden yaşanmaya başlasın.

Çocuk neden anne ve babanın odasında yatar? Çok basit, gece ağlar da duyulmazsa…

Evler artık ufacık. Nohut oda –bakla sofa. Anne ve babanın yatak odasının yakınındaki odada çocuğun odası yapılabilir ve çocuğunuz da doğduğu günden itibaren bir birey olmayı kendine ait olan bir odasının olduğunu,büyüyünce de kapısını kapatarak yalnız kalabileceği bir sığınağının olduğunu öğrenir.

Bizim evden ses duyulmaz diyenlere makineler yapmışlar. Bir parçası çocuğun odasında,diğer parçası da sizin kulağınızda.Öylesine duyarlı ki bu alet edevat,çocuğunuzun nefes alışını duyuyorsunuz. Bence bahsi geçen bu dinleme cihazları tüm evlerde vardır ve de gene çocuklar odalarında yatmazlar. Neden? “ Ya çocuğa bişey olursa.”

Sonuç olarak çocuklar anne ve babalarının odasına taşınırlar. Geleni artık oradan kolay kolay çıkarmak zordur.Hatta imkansızdır.

Bebekler ağladığı zaman onu koynuna alan her zaman annedir. Bu annelerin koruma içgüdüsü ile gerçekleşen bir davranıştır. İçgüdülerde mantık aranmaz.Bebek annenin koynuna girince susar. Isınmıştır,güvencededir ve meme yanı başındadır. Kafası çalışan her çocuk başka bir sorun yoksa susar,bir daha da gitmez.Peki bebekler neden uyanınca ağlarlar? Uyanınca etraf karanlıktır,yanında kimse yoktur,yatakta tek başınadır,bu nedenle kendinin yalnız, kimsesiz ve ilgisizliğe terk edilmiş olduğunu düşünür. Yanına gidip sırtını veya başını okşayarak onu sağından soluna çevirerek “ben buradayım ve seni duyuyorum” mesajını vermeniz yeterlidir.Hemen tekrar uyuyacaktır.Ama bu yapılmaz. Anneler “onun bana ihtiyacı var” tezinden yola çıktıkları için çocuklarını gece gündüz yanlarından ayırmazlar.Hele hastaysa hemen yatağa alınırlar.Bahanesi de ateşine sık sık bakılacak olmasıdır. Çocuğun ateşine sık sık bakılırken baba da yandaki odada, rahatsız kanepenin üzerinde, uzun zaman sürecek olan uykusuz günlerine doğru sürgün edilmiştir.

Bebekken yatağa alınmasa da 3-4 yaşlarında gece uyanarak canavarlar ve hırsızlar görerek çok korktuğunu söyleyip yatağınıza balıklama dalan ve mışıl mışıl uyumaya başlamış olan çocuğunuza sakın acımayın. Bu acınacak değil,açıklanacak bir durumdur. Yatağınıza almak sorunu çözmez arttırır. Asıl mesele onun korkuyor olmasıdır. Korkusunu gidererek,kapısını ve sizin odanızın kapısını açık tutarak,araya bir gece lambası,koynuna da onu koruyacak olan sevgili ayısını ve bebeğini koyarak soruna çözüm bulabilirsiniz.

Çocuklar anne ve babaları ile birlikte yatıyorlarsa bana ne değil mi? Hiç öyle şey olur mu, çocukların sağlığını bozacak her durumdan kendime görev çıkardığım için bunu da görev olarak kabul ettim.

Bizim ülkemizde çok sık rastlanan bir durum çocuğun yatağa alınması. Bu durumdan babalar ne kadar mutsuzsa anneler de o kadar mutlu oluyorlar. Çocuklar doğunca babaların pabucu biraz dama atılıyor. Kadınlar (benim gördüğüm kadarıyla) çocuklarını kucaklarına alınca kocalarını kucaklarından indiriyorlar.Çocuklarıyla birlikte yatma bir süre sonra karı koca arasındaki iletişimsizliğe de neden olabiliyor. Eşler arasında cinsel sorunların olmasına da yol açabiliyor.

Anne ve baba sürekli olarak çocuklarını yanlarında yatırır ve bu davranışı 5-6 yaşına kadar sürdürürlerse bence çocukları için iyi yapmazlar.Anne ve baba ile yatan çocuklar yalnız kalmaktan korkarlar,kendilerine güvenleri pekişmez ,bağımlı olurlar.Anne ve babalarının peşi sıra dolaşır dururlar.

Buna karşı olan görüşler var mı? Var..Diğer görüş de tam tersini savunarak çocukların psikolojik gelişimlerinde hiçbir rahatsızlık olmayacağını ve onları yatağınızda güven içinde yatırmanızı öneriyor.

Pratik olarak siz anne ve babalar onca para harcayarak daha çocuk ortada yokken döşediğiniz canım odalarında çocuklarınızı yatırın. Bu konuda sözü geçen anneler olduğu için onlara daha çok sesleniyorum:Anneler çocuklarınızı sıkı sıkı koynunuza alıyorsanız bile lütfen arada sırada kanepede yatan babasına da aynı sevgi ve ilgiyi gösterin.

İyi uykular.