İNSANLAR HAYATLARINI SEÇERLER Mİ

Hep düşünmüşümdür bunu.. İnsanlar hayatlarını seçerler mi? İnsanlar anne ve babalarını seçemezler.Anne ve babalarının onlara dayattığı bazı şeyleri ister istemez yaşarlar küçükken. Ama akılları erince hayatlarını seçerler.Bizi biz yapan değerleri ailemizden alıyoruz.Daha sonra okul, iş yaşamı, çevre bu değerlere katkıda bulunuyor.Peki biz neredeyiz bu kalabalık içinde. Aklın yanında. Hayvanlardan farkımız konuşmamız değil, akıl edebilmemiz bence. Konuşmayı da akıl etmişiz. Yoksa hala “ agu” derdik. Neyse gelelim sözün başına…Aile içinde sert yetiştirilen bir çocuk,büyüyünce de sert olacak ve lider olduğunu sanırken kendini “carcurt eden adam”pozisyonunda görecek. İşte o zaman farkına varıp da davranışını değiştirebilirse “hayatını seçen adam” olabilecek.Veya bu aileden pısırık biri de çıkabilir. Ezik. Omuzları düşmüş. Omuzlarının farkında değilse yazık ona..

Ailesini seçemeyenlerden biri de benim tabii ki…Büyürken hep çevreme bakar ve kendime bir aile seçerdim. “Keşke şu kadın benim annem olsaydı” veya “keşke şu adam benim babam olsaydı” diye.Ama olacak iş değildi tabii ki. Ailemi seçemediğim için değiştirdim davranışımı ve dostlarım- arkadaşlarım ailem oldu. Onlara değer verdim ve güvendim.Onları ben denemiş-sınamış ve seçmiştim. Dostlarımın ailelerine yakınlaştım. Sonra kendi ailemi oluşturmak istedim. Bunu o denli şiddetle istedim ki bana ”doğduktan sonra ne yaptın “deseniz “evlendim “derim. Tabi üniversite falan bitti..Hep çalışıldı ama “evli” olarak.”Aile olarak” hayatımı seçtiğimi düşündüm. Oysa aile olmak zor. Hem de ne biçim zor. Benim istememle olmuyor.Bir gün geliyor ve sistem tıkanıyor.Sistem en sonunda da tıkanınca şöyle bir kendime baktım

zithromax Prix: Achat en Ligne Sans Ordonnance

,hayata baktım ve “neden benim başıma geliyor” dedim ki karşımda kendimi gördüm. Benim yüzümden benim başıma geliyor. Kocalarım benim seçimlerim. İnanılmaz doğru seçimler ama bana göre… Onlara az sorumluluk çok aşk verdim. Aile içinde öyle olmasını istedim.Ben aile icat ediyorum ya…Ama kral tacı taktıktan sonra, ilk icraat olarak ona tacı takanların canına okur. Ya tacı geri alırlarsa diye…

42 sene oldu iş hayatına atılalı.Benim seçimim. Kendime değil de kocalara veya aileye güvenseydim belki de lay lay lom hayatım olurdu ama olmadı. Değerlerim,kendime saygım,beni hep ayakta ve kendimle tuttu. Bunları yaşarken öylesine yaşadım,çok değerlendiremedim. Az ağlayıp çok koştum. Çok ağlak olsaydım,düşerdim. Gözünüzde yaş varken koşamazsınız. Şimdi ne mi oldu? Basit bir şey oldu.İç gözümü önce keşfettim ve sonra da açtım kocaman. İçime bakıyorum. Neyi, neden, niçin ve nasıl yaptığımı yorumluyorum.Ailemi seçememişim ama hayatımı kendim seçmişim. Kendime yeni değerler eklemişim ve terfi etmişim.Öylesine zorlandım ki bunları yaparken. Siz zorlanmayın diye yazıyorum.Hayatınızı kendinizin seçtiğini bilin ve “Neden her şey beni buluyor “ diye şikayetçi olmayın.İyi düşünün ki iyi sizi bulsun.

Bitmedi…Sıkıldınız diye bırakıyorum..Devam edeceğim.

2.Ağustos 2006